Kurabiye işine ilk merak sardığımda uykusuz kaldığım gecelerde sabaha kadar çalışıyordum…bir başıma

Sonra bu işi ticarete dökünce çalışma saatlerimi düzene sokmak, düzenime uydurmak durumunda kalmıştım. Şimdilerde ise, kurabiye yaptığım anda yanımda biten asistana eğitim vermek durumundayım.

Az önce ufak çaplı bir kıyamet koptu evde, anlayamadım. Silikon kalıbını, hamurunu ve aletlerini eksik etmemiştim; neden sinirlendi anlayamıyordum ki uyandım. Silikon kalıba hamuru tıkıştırmak için modelleme aleti istiyormuş!!!! Neyse bu vesileyle yanımda duruyor ve usluca oynuyor ya saatler geçiveriyor. Ece mutlu, ben mutlu. Çok şükür herşey ne kadar güzel! Bazen yakınlarımı kaybettiğimde uzunca içim yanıyor, acıyor ama Ece güç veriyor gizliden 🙂 İyi ki varsın minik asistanım, gün gelir gerçekten yardım da edersin bana…